آیا اعمال ما جبری است یا اختیاری؟
هرکاری که ما اراده میکنیم که انجام دهیم، انجامش نیاز به مقدمات متعددی دارد و اراده ما تنها یکی از آن مقدمات است. مثلا اگر من بخواهم غذا بخورم، مجموعه ای از عوامل باید فراهم باشند:
- من باید گرسنه باشم،
- غذا فراهم و نزدیک و در اختیار من باشد،
- غذا باب طبع و سلیقه من باشد،
- دهان و دندان و جهاز هاضمه من مشکلی نداشته باشد،
- عجله و اضطراری برای رفتن یا انجام کار دیگری نداشته باشم،
مردان و زنان شباهت ها و تفاوت های طبیعی دارند، بنابراین در بعضی از جنبه ها باید با زنان به طور مشابه یا مساوی با مردان رفتار شود، و در بعضی جنبه ها باید با یکدیگر متفاوت باشند. به عنوان مثال، در حالی که مردان و زنان دارای حقوق برابر برای رای دادن یا ادامه تحصیل هستند و یا کرایه تاکسی یکسانی می پردازند، معمولا زنان برای نشستن روی صندلی اتوبوس در اولویت قرار می گیرند و از خدمت سربازی معاف می شوند.
صرف نظر از برخی استثنائات، معمولا زنان به کیفیت های مردانه (قدرت بدنی، خشونت، برتری طلبی،...) توجه نشان میدهند
۱۵۰سال پیش، انگلیس با توطئه، افغانستان را از سرزمین مادری یعنی ایران جدا کرد، تصریح کرد: اگر افغانستان عزیز به پیکره‌ی ایران عزیز بپیوندد و یک‌پارچگی شکل بگیرد، ظرفیت و منابع دو طرف کامل‌تر خواهد شد، اما تا زمانی که افغانستان در گوشه‌ای افتاده و با دریای آزاد ارتباط نداشته باشد، هیچ وقت به توسعه یافتگی نمی رسد. وی خاطرنشان کرد: اگر افغانستان با ایران یکی می بود، اکنون ده ها امتیاز می داشت که یکی آن، امنیت و ثبات بود. البته بر اساس این طرح استاد عباسی، افغانستان می‌تواند به شکل خودمختار متحد ایران باشد، اما عملا مرزی بین دو کشور وجود نداشته و افغانستان می‌تواند از ظرفیت امنیتی و دفاعی ایران برای ایجاد امنیت و همچنین از ظرفیت اقتصادی برای توسعه یافتگی استفاده کند. ادامه...
در “جنگ هیبریدی”، امریکا و انگلیس و صهیونیست ها در میان کشورهای مختلف، شکاف ها و گسل های یک جامعه چون شکاف بین قوم الف با قوم ب، شیعه و سنی و… را بیشتر نموده و آشوب برپا می کنند و آن آشوب را مدیریت می کنند. بین ۵۰ تا ۶۰ نمونه از این شکاف ها را می توان در افغانستان برشمرد. نخبگان افغانستان باید مراقب جنگ هیبریدی امریکا در کشور خود باشند که اجازه نمی دهد ۵۰ سال دیگر هم افغانستان آرام شود.
وقتی داعش پشت دروازه های بغداد آمد، ریچاد هاس رییس شورای روابط خارجی امریکا در مقاله ای نوشت که جنگ مذهبی جدید ۳۰ ساله شروع شد. گفت که ۴۰۰ سال پیش، در ۱۶۱۸ جنگی بین کاتولیک ها و پروتستان ها در مسیحیت شروع شد، شبی در عید سن‌بارتلمی در پاریس، ۸ هزار تن از پروتستان های مسیحی به شکل فجیعی توسط کاتولیک ها کشته شدند، خبر این کشتار به بقیه اروپا رسید و در نتیجه یک جنگ سراسری در اروپا شعله ور شد؛ هر کجا کاتولیک ها بودند، پروتستان ها را می کشتند و برعکس، این جنگ ۳۰ سال طول کشید و جمعیت اروپا نصف شد. وقتی این جنگ مذهبی تمام شد، نسل بعد کاتولیک ها و پروستان ها و کل کلیسای مسیحی را کنار گذاشتند، کل دین را کنار گذاشتند و دوره سکولاریسم شروع شد. در آن جنگ مذهبی ۳۰ ساله که فتنه‌گران یهود در پشت پرده آن قرار داشتند، به گونه ای مسیحیت نابود شد و از چشم مردم افتاد و کینه مذهبی بین پروتستان و کاتولیک به وجود آمد که مسیحیت برای همیشه کنار رفت و معاهده ای به وستفالیا امضا شد. از دوره صلح وستفالیا به این طرف، دیگر در اروپا دوره دولت ـ ملت است و دین کنار گذاشته شده است. ادامه...
استاد حسن عباسی، استراتژیست و نظریه پرداز ایرانی در گفتگویی ویژه با خبرگزاری صدای افغان(آوا)، نقش ژئوپلیتیکی افغانستان را عامل اصلی تاخت و تازهای قدرت های بزرگ منطقه ای و جهانی در این کشور دانست و خاطرنشان کرد که از صد سال پیش به این سو فرض بر این بوده هرکس آسیای میانه و افغانستان را در اختیار داشته باشد، می تواند نظم مدیریت جهانی را در کنترل داشته و یا به هم بزند؛ بر این اساس، امریکا با طرح حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، بهانه ای برای حضور در افغانستان ایجاد کرد تا این کشور بر اساس نظریه رویارویی تمدن ها، لولای سه قدرت منطقه ای در منازعات تمدنی جهانی باشد. به گفته وی، امریکایی ها با حضور در افغانستان، حداقل فروپاشی‌شان را ادامه...
دومارانش از آن جهت کتاب خود را جنگ جهانی چهارم نامیده است که به گفته خودش پس از جنگ جهانی اول و دوم و همچنین جنگ سرد که به زعم او جنگ سوم جهانی نامیده شده، چهارمین جنگ جهانی طغیان کشورهای جنوب علیه کشورهای شمال است که به نظر نویسنده این کتاب، طی آن نظام‌های سنتی جنوب علیه مدرنیته غرب قیام خواهند کرد و جنگی فرسایشی برخواهد خاست که پیروزی قطعی در آن وجود ندارد. نویسنده، ایران را یک ابرقدرت بلامنازع کشورهای جنوب معرفی می‌‌کند که
بیشتر اندیشمندان ژئوپلیتیک جهان از مکیندر و هاوس هافر و گومیلیوف گرفته تا کیسینجر و برژینسکی و دوگین به اتفاق معتقد بوده و هستند که هر قدرتی که بتواند خاورمیانه و آسیای مرکزی را در اختیار بگیرد، سراسر اوراسیا (اروپا و آسیا) را در اختیار گرفته است، و هر قدرتی که بتواند اوراسیا را در اختیار بگیرد، جهان را در اختیار گرفته است. تلاشهای امپراتوریهای اروپایی اعم از فرانسه و بریتانیا و آلمان در قرون 19 و 20 و بازی بزرگ اول (تقابل انگلیس و روسیه بر سر خاورمیانه و هند) و بازی بزرگ دوم(جنگ سرد و تقابل ایالات متحده با شوروی بر سر آسیا و اروپا در نیمه دوم قرن بیستم) و بازی بزرگ سوم(تقابل ناتو با رقبای آن در قرن 21) معطوف به همین نظریه اوراسیا است.
اریک والبرگ در کتاب امپریالیزم پسامدرن:ژئوپلیتیک و بازیهای بزرگ می نویسد:
وقتی وضعیت ایران را با شبه قارّه مقایسه می‌کنم، می‌بینم بااینکه آنجا استعمار مستقیمِ انگلیسی‌ها وجود داشت، اما به لحاظ فشار انسانی بر یک کشور از ناحیه‌ی قدرتهای اهریمنی دنیا، وضع ما از آن‌ها بدتر بود. آن‌ها از طرف نیروهای خودی و میهنیِ خودشان دچار خیانت و نفاق و فساد و وابستگی نبودند. یک‌مشت انگلیسی به آن کشور وارد شده بودند. خودی‌های آن‌ها عبارت بودند: از گاندی و نهرو و مولانا محمد علی و مولانا شوکت‌علی و جناح و غیره. آن‌ها با انگلیسی‌ها جنگیدند و بسیار هم زجر کشیدند؛ اما وضع ما این‌گونه نبود. انگلیسی‌ها رضا خان را به عنوان یک عامل دست‌نشانده بر سرِ کار آوردند تا کار مورد نظر آن‌ها را انجام دهد. این حرفها
آشوبها و اعتراضات خیابانی دی ماه 1396 به راستی فتنه بود و بلا. فتنه و بلا هردو یعنی آزمایش و محک زدن. در اعتراضات خیابانی، تکلیف ضد انقلاب مشخص بود: شرکت در تظاهرات و دامن زدن به آن، کشته سازی، شایعه پراکنی، خرابکاری، آتش زدن اتوبوس و... با هدف آشوب و ضربه زدن به نظام و زمینه سازی شورش گسترده و ناامنی و دخالت بیگانه. اصولگراها و ولائی ها هم که این نتایج شوم را پیش بینی میکردند، علی رغم دست به گریبان بودن با مشکلات معیشتی و اقتصادی که معمولا متدینین بیشتر گرفتار آن هستند، دندان بر جگر خود فشردند و خار در چشم و استخوان در گلو سکوت کردند و برای حفظ انقلاب که حاصل خونفشانی شهیدانشان بود از آشوبها دوری کردند.
اما جماعت معروف به «اصلاح طلبان» در این میانه
