وضعیت این روزهای سیاسیون

آشوبها و اعتراضات خیابانی دی ماه 1396 به راستی فتنه بود و بلا. فتنه و بلا هردو یعنی آزمایش و محک زدن. در اعتراضات خیابانی، تکلیف ضد انقلاب مشخص بود: شرکت در تظاهرات و دامن زدن به آن، کشته سازی، شایعه پراکنی، خرابکاری، آتش زدن اتوبوس و... با هدف آشوب و ضربه زدن به نظام و زمینه سازی شورش گسترده و ناامنی و دخالت بیگانه. اصولگراها و ولائی ها هم که این نتایج شوم را پیش بینی میکردند، علی رغم دست به گریبان بودن با مشکلات معیشتی و اقتصادی که معمولا متدینین بیشتر گرفتار آن هستند، دندان بر جگر خود فشردند و خار در چشم و استخوان در گلو سکوت کردند و برای حفظ انقلاب که حاصل خونفشانی شهیدانشان بود از آشوبها دوری کردند.

اما جماعت معروف به «اصلاح طلبان» در این میانه 

شباهت اوضاع رئیس جمهور و خلیفه سوم

امروز که 7 مرداد 1397 است و بیش از یکسال از دولت دوازدهم و دومین دوره چهارساله ریاست جمهوری آقای روحانی میگذرد، اتفاق نظر عجیبی بین جناحهای مختلف در بیزاری از رئیس جمهور ایجاد شده به نحوی که شاید بتوان گفت که وی تبدیل به منفورترین و بی اعتبارترین رئیس دولت بعد از انقلاب شده است. برخلاف رئیس جمهور دولت نهم و دهم، این یکی حتی بین محرومین و گرسنگان هم طرفدار ندارد. اصولگرایان که از اول قبولش نداشتند، «اصلاح طلبان» از چندماه پیش به نحو روزافزون شروع به اعلام برائت از او کرده اند، و طبقه متوسط رأی دهنده به او در صف مقدم ناراضیان و معترضان قرار گرفته اند. خدا به رقیب اصولگرایش (رئیسی) نظر لطف داشت که نگذاشت رأی بیاورد و رئیس دولت دوازدهم شود وگرنه تمام نابسامانیهای قابل پیش بینی این روزها را که ناشی از اعتماد بیجای دولت یازدهم به غرب و آمریکا و گره زدن اقتصاد کشور به برقراری رابطه با غربیان بود را به پای اصولگرایان و رئیس جمهور منتخبشان مینوشتند.

اوضاع این روزها شبیه دوره حکومت عثمان خلیفه سوم شده که همه امت اسلام از او ناراضی بودند و بعد هم که ترورش کردند رهبر راستین را مقصر جلوه دادند و به خونخواهی عثمان شمشیر بر علی(ع) کشیدند. پناه بر خدا از شر فتنه و فتنه گران!