علم (دانستن) لزوما منجر به هدایت نمیشود، و جهل لزوما منجر به گمراهی نمیشود. چه بسا عالمانی که با عمل نکردن به علم خود (از سر غرور، تکبر، تعصب، لجبازی، یا پیروی هوای نفس) راه راست را وا نهاده و منحرف شدند و چه بسا جاهلانی که با پیروی از راهنما و مرشد صالح، هدایت یافتند.
أَ فَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى عِلْمٍ ... (قرآن کریم: جاثیه/23)
هیچ دیدى آن کسى را که هواى نفس خود را معبود خویش گرفت و خدای تعالی او را با داشتن علم گمراه کرد؟...
علمى مایه هدایت است که انسان به لوازم آن ملتزم باشد، و همراه آن گام بردارد، تا به سرمنزل مقصود برسد، چنانکه قرآن درباره گروهى از کفار لجوج مى گوید: و جحدوا بها و استیقنتها انفسهم : ((آنها آیات خدا را انکار کردند در حالى که در دل به حقانیت آن یقین داشتند))! (نمل - 14).
منبع: تفسیر المیزان
