افغانستان کانون رویارویی تمدن‌ها

گفت‌وگوی خبرگزاری آوا با استاد حسن عباسی درباره افغانستان– بخش اول - ۲۶ آذر ۱۳۹۶ 

استاد حسن عباسی، استراتژیست و نظریه پرداز ایرانی در گفتگویی ویژه با خبرگزاری صدای افغان(آوا)، نقش ژئوپلیتیکی افغانستان را عامل اصلی تاخت و تازهای قدرت های بزرگ منطقه ای و جهانی در این کشور دانست و خاطرنشان کرد که از صد سال پیش به این سو فرض بر این بوده هرکس آسیای میانه و افغانستان را در اختیار داشته باشد، می تواند نظم مدیریت جهانی را در کنترل داشته و یا به هم بزند؛ بر این اساس، امریکا با طرح حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، بهانه ای برای حضور در افغانستان ایجاد کرد تا این کشور بر اساس نظریه رویارویی تمدن ها، لولای سه قدرت منطقه ای در منازعات تمدنی جهانی باشد. به گفته وی، امریکایی ها با حضور در افغانستان، حداقل فروپاشی‌شان را  ادامه...

معرفی کتاب جنگ جهانی چهارم

کتاب جنگ جهانی چهارم: دیپلماسی و جاسوسی در عصر خشونت (خرید / دانلود) توسط کُنت الکساندر دمارانش رئیس اسبق سازمان جاسوسی فرانسه یکی از مطرح‌ترین فعالان اطلاعاتی غرب به نگارش در آمده است که شاهکار اطلاعاتی او پیش‌بینی دقیق حمله نظامی شوروی سابق به افغانستان است و به همین خاطر کنت دمارانش در نزد اربابان نظام سرمایه‌داری غرب چهره‌ای قابل اعتنا به شمار می‌رفت و غالباً از او در خصوص رویدادهای مهم جهانی نظرخواهی می‌شد.

دومارانش از آن جهت کتاب خود را جنگ جهانی چهارم نامیده است که به گفته خودش پس از جنگ جهانی اول و دوم و همچنین جنگ سرد که به زعم او جنگ سوم جهانی نامیده شده، چهارمین جنگ جهانی طغیان کشورهای جنوب علیه کشورهای شمال است که به نظر نویسنده این کتاب، طی آن نظام‌های سنتی جنوب علیه مدرنیته غرب قیام خواهند کرد و جنگی فرسایشی برخواهد خاست که پیروزی قطعی در آن وجود ندارد. نویسنده، ایران را یک ابرقدرت بلامنازع کشورهای جنوب معرفی می‌‌کند که 

اهمیت ژئوپلتیک خاورمیانه و آسیای مرکزی

بیشتر اندیشمندان ژئوپلیتیک جهان از مکیندر و هاوس هافر و گومیلیوف گرفته تا کیسینجر و برژینسکی و دوگین به اتفاق معتقد بوده و هستند که هر قدرتی که بتواند خاورمیانه و آسیای مرکزی را در اختیار بگیرد، سراسر اوراسیا (اروپا و آسیا) را در اختیار گرفته است، و هر قدرتی که بتواند اوراسیا را در اختیار بگیرد، جهان را در اختیار گرفته است. تلاشهای امپراتوریهای اروپایی اعم از فرانسه و بریتانیا و آلمان در قرون 19 و 20 و بازی بزرگ اول (تقابل انگلیس و روسیه بر سر خاورمیانه و هند) و بازی بزرگ دوم(جنگ سرد و تقابل ایالات متحده با شوروی بر سر آسیا و اروپا در نیمه دوم قرن بیستم) و بازی بزرگ سوم(تقابل ناتو با رقبای آن در قرن 21) معطوف به همین نظریه اوراسیا است.

اریک والبرگ در کتاب امپریالیزم پسامدرن:ژئوپلیتیک و بازیهای بزرگ می نویسد:

تفاوت حضور استعماری انگلیس در هند و ایران

وقتی وضعیت ایران را با شبه قارّه مقایسه می‌کنم، می‌بینم بااینکه آنجا استعمار مستقیمِ انگلیسی‌ها وجود داشت، اما به لحاظ فشار انسانی بر یک کشور از ناحیه‌ی قدرتهای اهریمنی دنیا، وضع ما از آن‌ها بدتر بود. آن‌ها از طرف نیروهای خودی و میهنیِ خودشان دچار خیانت و نفاق و فساد و وابستگی‌ نبودند. یک‌مشت انگلیسی به آن کشور وارد شده بودند. خودی‌های آن‌ها عبارت بودند: از گاندی و نهرو و مولانا محمد علی و مولانا شوکت‌علی و جناح و غیره. آن‌ها با انگلیسی‌ها جنگیدند و بسیار هم زجر کشیدند؛ اما وضع ما این‌گونه نبود. انگلیسی‌ها رضا خان را به عنوان یک عامل دست‌نشانده بر سرِ کار آوردند تا کار مورد نظر آن‌ها را انجام دهد. این حرفها

وضعیت این روزهای سیاسیون

آشوبها و اعتراضات خیابانی دی ماه 1396 به راستی فتنه بود و بلا. فتنه و بلا هردو یعنی آزمایش و محک زدن. در اعتراضات خیابانی، تکلیف ضد انقلاب مشخص بود: شرکت در تظاهرات و دامن زدن به آن، کشته سازی، شایعه پراکنی، خرابکاری، آتش زدن اتوبوس و... با هدف آشوب و ضربه زدن به نظام و زمینه سازی شورش گسترده و ناامنی و دخالت بیگانه. اصولگراها و ولائی ها هم که این نتایج شوم را پیش بینی میکردند، علی رغم دست به گریبان بودن با مشکلات معیشتی و اقتصادی که معمولا متدینین بیشتر گرفتار آن هستند، دندان بر جگر خود فشردند و خار در چشم و استخوان در گلو سکوت کردند و برای حفظ انقلاب که حاصل خونفشانی شهیدانشان بود از آشوبها دوری کردند.

اما جماعت معروف به «اصلاح طلبان» در این میانه 

شباهت اوضاع رئیس جمهور و خلیفه سوم

امروز که 7 مرداد 1397 است و بیش از یکسال از دولت دوازدهم و دومین دوره چهارساله ریاست جمهوری آقای روحانی میگذرد، اتفاق نظر عجیبی بین جناحهای مختلف در بیزاری از رئیس جمهور ایجاد شده به نحوی که شاید بتوان گفت که وی تبدیل به منفورترین و بی اعتبارترین رئیس دولت بعد از انقلاب شده است. برخلاف رئیس جمهور دولت نهم و دهم، این یکی حتی بین محرومین و گرسنگان هم طرفدار ندارد. اصولگرایان که از اول قبولش نداشتند، «اصلاح طلبان» از چندماه پیش به نحو روزافزون شروع به اعلام برائت از او کرده اند، و طبقه متوسط رأی دهنده به او در صف مقدم ناراضیان و معترضان قرار گرفته اند. خدا به رقیب اصولگرایش (رئیسی) نظر لطف داشت که نگذاشت رأی بیاورد و رئیس دولت دوازدهم شود وگرنه تمام نابسامانیهای قابل پیش بینی این روزها را که ناشی از اعتماد بیجای دولت یازدهم به غرب و آمریکا و گره زدن اقتصاد کشور به برقراری رابطه با غربیان بود را به پای اصولگرایان و رئیس جمهور منتخبشان مینوشتند.

اوضاع این روزها شبیه دوره حکومت عثمان خلیفه سوم شده که همه امت اسلام از او ناراضی بودند و بعد هم که ترورش کردند رهبر راستین را مقصر جلوه دادند و به خونخواهی عثمان شمشیر بر علی(ع) کشیدند. پناه بر خدا از شر فتنه و فتنه گران!

اقتصاد وسیله است نه هدف

در تحکیم بنیادهای اقتصادی، اصل، رفع نیازهای انسان در جریان رشد و تکامل اوست نه همچون دیگر نظام‌های اقتصادی تمرکز و تکاثر ثروت و سودجویی، زیرا که در مکاتب مادی، اقتصاد خود هدف است و بدین جهت در مراحل رشد، اقتصاد عامل تخریب و فساد و تباهی می‌شود؛ ولی در اسلام اقتصاد وسیله است و از وسیله انتظاری جز کارائی بهتر در راه وصول به هدف نمی‌توان داشت. با این دیدگاه برنامه اقتصادی [حکومت] اسلامی فراهم کردن زمینه مناسب برای بروز خلاقیت‌های متفاوت انسانی است و بدین جهت تأمین امکانات مساوی و متناسب و ایجاد کار برای همه افراد و رفع نیازهای ضروری جهت استمرار حرکت تکاملی او بر عهده حکومت اسلامی است. ‎‎‎‎‎‎

«مقدمه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»

تفاوت اساسی انقلاب اسلامی 1357 با سایر نهضت‌های سده اخیر مردم ایران

ویژگی بنیادی این انقلاب نسبت به دیگر نهضت‌های ایران در سده اخیر مکتبی و اسلامی بودن آن است. ملت مسلمان ایران پس از گذر از نهضت ضد استبدادی مشروطه و نهضت ضد استعماری ملی شدن نفت به این تجربه گرانبار دست یافت که علت اساسی و مشخص عدم موفقیت این نهضت‌ها مکتبی نبودن مبارزات بوده است. گرچه در نهضت‌های اخیر خط فکری اسلامی و رهبری روحانیت مبارز سهم اصلی و اساسی را بر عهده داشت، ولی به دلیل 

عوامل شکست مشروطیت و انقلاب

یکی از عواملی که موجب شکست مشروطیت در ایران شد، این بود که متدیّنین بعد از مدتی احساس کردند کأنّه کار به سمت بی‌دینی پیش می‌رود. جنجال زیاد مطبوعاتی که آن وقت همه‌ی انگیزه‌ی خودشان را این قرار داده بودند که به مقدّسات دینی حمله کنند - البته کسانی که در مشروطیت با اساس دین و مظاهر دینی و اعتقادات دینی و روحانیت و با این‌طور چیزها در مجامع به صورت قلمی و شعاری مقابله و اهانت می‌کردند، عدّه‌ی زیادی نبودند، اما جنجالشان زیاد بود - موجب شد که متدیّنین و علما که در صفوف اول مبارزه‌ی مشروطیت بودند، بتدریج دلسرد شدند و کنار نشستند. وقتی چنین شد، نهضت شکست می‌خورد؛ و مشروطیت شکست خورد. بعد از پانزده، شانزده سال از عمر مشروطیت، دیکتاتوریِ رضاخانی به وجود آمد. این بسیار عبرت‌انگیز است. رضاخانِ قلدر و چکمه‌پوش کجا، شعار مشروطیت کجا؛ چقدر اینها با هم فاصله دارند! چرا این‌طور شد؟ 

منحرف شدن مشروطه توسط انگلیسی ها

یکی از مهم‌ترین آرزوهای هر جوانی این است که در محیط و جامعه‌ای که زندگی می‌کند، یک جامعه‌ی پیشرفته از لحاظ علم و مدنیت باشد؛ از عدالت و روابط اجتماعیِ انسانی و اخلاقی انسانی برخوردار باشد و افق روشنی برای همه‌ی افراد- بخصوص جوانان- وجود داشته باشد. کار بزرگی که ملت ما در بیست و شش سال پیش انجام داد- یعنی پدید آوردن انقلاب اسلامی- اگر پنجاه سال و یا حتّی سی سال زودتر