درباره تصویب قانون جاستا (JASTA) در آمریکا، و تهدید عربستان سعودی مبنی بر خروج سرمایه‌های خود از آمریکا
برخی ناظران سیاسی معتقدند که با تصویب قانون جاستا (عدالت برعلیه حامیان اعمال تروریستی) در آمریکا، و تهدید عربستان سعودی مبنی بر خروج سرمایه‌های خود از آمریکا درصورت اجرایی‌شدن «جاستا»، رابطه آمریکا و عربستان در حال فروپاشی تدریجی است.
«داگلاس اولیونت» عضو «برنامه امنیت بین المللی آمریکای نوین و آینده پروژه جنگ» می نویسد: «تهدید وزیر امورخارجه عربستان مبنی برخروج سرمایه‌های این کشور واکنشی منطقی به قانون اخیر کنگره است، چرا که در صورت اجرای این قانون خطر بلوکه شدن دارایی‌های عربستان در آمریکا وجود دارد اما به چند دلیل دولت عربستان نمی تواند سرمایه های خود را از آمریکا خارج کند.
دلیل نخست اینکه دولت عربستان به منظور جلوگیری از بلوکه شدن دارایی های خود مجبور است که آنها را با تخفیف بسیار به حراج بگذارد و از آنجایی که هم اکنون قیمت نفت در بازارهای جهانی به شدت بی ثبات است، دولت سعودی از نظر مالی قادر نیست دارایی های خود را با تخفیف چشمگیری واگذار کند.
دلیل دوم اینکه به تازگی دولت عربستان برنامه بلندپروازانه اقتصادی خود را تحت عنوان «چشم انداز2030» طرح ریزی کرده که بر اساس آن قصد دارد اقتصاد تک محصولی و مبتنی بر درآمدهای نفت خود را به اقتصادی دانش‌بنیان و صنعتی تبدیل کند، بر همین اساس جذب سرمایه های خارجی قابل توجه و به خصوص جذب شرکت های سرمایه گذاری آمریکا عنصری کلیدی در این برنامه اقتصادی عربستان است، بنابراین خروج دارایی های عربستان از آمریکا رابطه این کشور با سرمایه گذاران آمریکا را بحرانی تر از هر زمان دیگر می کند.
سرانجام اینکه سرمایه گذاری کلان عربستان سعودی در اقتصاد آمریکا یک نوع حسن نیت بین شرکت های سرمایه گذاری این کشور و عربستان سعودی ایجاد کرده است که ضربه زدن به این حسن نیت نوعی خودتخریبی و عملی غیرمنطقی است.»
با این حال «داگلاس اولیونت» تاکید می کند تصویب قانون «جاستا» به نفع آمریکا نیست و برخلاف روابط امنیتی و دیپلماتیک با کشورهای منطقه خاورمیانه و به خصوص عربستان در راستای منافع آمریکا است و فراموش نباید کرد که دولت عربستان از مهمترین واردکنندگان تجهیزات نظامی و دفاعی آمریکا است که درصورت هرگونه تنشی بین دوکشور عربستان کشور تامین کننده تجهیزات نظامی خود را به راحتی عوض خواهد کرد.
وی درپایان اذعان می کند که رابطه با کشور عربستان بنا بر ماهیت دولت آن چالش‌برانگیز است (نمیگوید غیر اخلاقی است) اما راه حل این نیست که این رژیم سلطنتی را منزوی و طرد کرد بلکه باید از آن پشتیبانی کرد و با تقویت روابط دوجانبه امید داشت که برنامه اصلاحات اقتصادی اش به خوبی پیش برود.
نکته مهمی که «داگلاس اولیونت» به آن اشاره نکرده این است که آمریکا و رژیم صهیونیستی هنوز هم با سران عرب (و ترک) بر سر سلطه جبهه مقاومت به رهبری ایران بر منطقه و خطر تهدید رژیم صهیونیستی اشتراک منافع دارند. آمریکا علاوه بر استفاده از رژیم های غربگرای متحد خود، سعی دارد تا از راههای موازی دیگر از جمله چانه زنی با روسیه و چین و بده بستانهایی بر سر مثلا اوکراین و ترکیه یا آسیای جنوب شرقی و همچنین پروژه های جنگ نرم و تفرقه و ناامن سازی داخلی ایران، تهدید گفته شده را خنثی نماید. تا این تهدید از طریق جنگ سخت یا نرم یا دیپلماسی خنثی نشده، آمریکا چاره ای جز حمایت از رژیمهای عربی نخواهد داشت.
