اگر افغانستان با ایران یکی می بود

گفت‌وگوی خبرگزاری آوا با استاد حسن عباسی درباره افغانستان– بخش چهارم- ۰۱ دی ۱۳۹۶   

 ۱۵۰سال پیش، انگلیس با توطئه، افغانستان را از سرزمین مادری یعنی ایران جدا کرد، تصریح کرد: اگر افغانستان عزیز به پیکره‌ی ایران عزیز بپیوندد و یک‌پارچگی شکل بگیرد، ظرفیت و منابع دو طرف کامل‌تر خواهد شد، اما تا زمانی که افغانستان در گوشه‌ای افتاده و با دریای آزاد ارتباط نداشته باشد، هیچ وقت به توسعه یافتگی نمی رسد. وی خاطرنشان کرد: اگر افغانستان با ایران یکی می بود، اکنون ده ها امتیاز می داشت که یکی آن، امنیت و ثبات بود. البته بر اساس این طرح استاد عباسی، افغانستان می‌تواند به شکل خودمختار متحد ایران باشد، اما عملا مرزی بین دو کشور وجود نداشته و افغانستان می‌تواند از ظرفیت امنیتی و دفاعی ایران برای ایجاد امنیت و همچنین از ظرفیت اقتصادی برای توسعه یافتگی استفاده کند. ادامه...

نخبگان افغانستان مراقب جنگ هیبریدی آمریکا در کشور خود باشند

گفت‌وگوی خبرگزاری آوا با استاد حسن عباسی درباره افغانستان– بخش سوم- ۲۹  آذر ۱۳۹۶

در “جنگ هیبریدی”، امریکا و انگلیس و صهیونیست ها در میان کشورهای مختلف، شکاف ها و گسل های یک جامعه چون شکاف بین قوم الف با قوم ب، شیعه و سنی و… را بیشتر نموده و آشوب برپا می کنند و آن آشوب را مدیریت می کنند. بین ۵۰ تا ۶۰ نمونه از این شکاف ها را می توان در افغانستان برشمرد. نخبگان افغانستان باید مراقب جنگ هیبریدی امریکا در کشور خود باشند که اجازه نمی دهد ۵۰ سال دیگر هم افغانستان آرام شود.

وقتی داعش پشت دروازه های بغداد آمد، ریچاد هاس رییس شورای روابط خارجی امریکا در مقاله ای نوشت که جنگ مذهبی جدید ۳۰ ساله شروع شد. گفت که ۴۰۰ سال پیش، در ۱۶۱۸ جنگی بین کاتولیک ها و پروتستان ها در مسیحیت شروع شد، شبی در عید سن‌بارتلمی در پاریس، ۸ هزار تن از پروتستان های مسیحی به شکل فجیعی توسط کاتولیک ها کشته شدند، خبر این کشتار به بقیه اروپا رسید و در نتیجه یک جنگ سراسری در اروپا شعله ور شد؛ هر کجا کاتولیک ها بودند، پروتستان ها را می کشتند و برعکس، این جنگ ۳۰ سال طول کشید و جمعیت اروپا نصف شد. وقتی این جنگ مذهبی تمام شد، نسل بعد کاتولیک ها و پروستان ها و کل کلیسای مسیحی را کنار گذاشتند، کل دین را کنار گذاشتند و دوره سکولاریسم شروع شد. در آن جنگ مذهبی ۳۰ ساله که فتنه‌گران یهود در پشت پرده آن قرار داشتند، به گونه ای مسیحیت نابود شد و از چشم مردم افتاد و کینه مذهبی بین پروتستان و کاتولیک به وجود آمد که مسیحیت برای همیشه کنار رفت و معاهده ای به وستفالیا امضا شد. از دوره صلح وستفالیا به این طرف، دیگر در اروپا دوره دولت ـ ملت است و دین کنار گذاشته شده است. ادامه...

امریکایی‌ها اجازه جامعه‌سازی در افغانستان را ندادند

گفت‌وگوی خبرگزاری آوا با استاد حسن عباسی درباره افغانستان– بخش دوم - ۲۷ آذر ۱۳۹۶

استاد حسن عباسی در ادامه گفتگوی ویژه با خبرنگار آوا، با اشاره به روندها و مسیرهایی که یک کشور باید برای رسیدن به جامعه سازی(دولت، ملت و نظام سازی) طی کند، تصریح کرد که امریکایی ها در طول ۱۶ سال گذشته اجازه جامعه سازی را در افغانستان نداده اند تا این کشور را به راحتی تجزیه کنند. به گفته وی، در نقشه تجزیه ای که امریکایی ها برای منطقه منتشر کرده‌اند، افغانستان باید به سه کشور و ایران به هفت کشور تقسیم شود. استاد حسن عباسی تصریح کرد که پس از حمله امریکا به افغانستان پیش بینی کرده بود که این کشور اجازه نمی دهد در افغانستان جامعه‌سازی صورت بگیرد و چنین نیز شد.  ادامه...

افغانستان کانون رویارویی تمدن‌ها

گفت‌وگوی خبرگزاری آوا با استاد حسن عباسی درباره افغانستان– بخش اول - ۲۶ آذر ۱۳۹۶ 

استاد حسن عباسی، استراتژیست و نظریه پرداز ایرانی در گفتگویی ویژه با خبرگزاری صدای افغان(آوا)، نقش ژئوپلیتیکی افغانستان را عامل اصلی تاخت و تازهای قدرت های بزرگ منطقه ای و جهانی در این کشور دانست و خاطرنشان کرد که از صد سال پیش به این سو فرض بر این بوده هرکس آسیای میانه و افغانستان را در اختیار داشته باشد، می تواند نظم مدیریت جهانی را در کنترل داشته و یا به هم بزند؛ بر این اساس، امریکا با طرح حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، بهانه ای برای حضور در افغانستان ایجاد کرد تا این کشور بر اساس نظریه رویارویی تمدن ها، لولای سه قدرت منطقه ای در منازعات تمدنی جهانی باشد. به گفته وی، امریکایی ها با حضور در افغانستان، حداقل فروپاشی‌شان را  ادامه...

معرفی کتاب جنگ جهانی چهارم

کتاب جنگ جهانی چهارم: دیپلماسی و جاسوسی در عصر خشونت (خرید / دانلود) توسط کُنت الکساندر دمارانش رئیس اسبق سازمان جاسوسی فرانسه یکی از مطرح‌ترین فعالان اطلاعاتی غرب به نگارش در آمده است که شاهکار اطلاعاتی او پیش‌بینی دقیق حمله نظامی شوروی سابق به افغانستان است و به همین خاطر کنت دمارانش در نزد اربابان نظام سرمایه‌داری غرب چهره‌ای قابل اعتنا به شمار می‌رفت و غالباً از او در خصوص رویدادهای مهم جهانی نظرخواهی می‌شد.

دومارانش از آن جهت کتاب خود را جنگ جهانی چهارم نامیده است که به گفته خودش پس از جنگ جهانی اول و دوم و همچنین جنگ سرد که به زعم او جنگ سوم جهانی نامیده شده، چهارمین جنگ جهانی طغیان کشورهای جنوب علیه کشورهای شمال است که به نظر نویسنده این کتاب، طی آن نظام‌های سنتی جنوب علیه مدرنیته غرب قیام خواهند کرد و جنگی فرسایشی برخواهد خاست که پیروزی قطعی در آن وجود ندارد. نویسنده، ایران را یک ابرقدرت بلامنازع کشورهای جنوب معرفی می‌‌کند که 

اهمیت ژئوپلتیک خاورمیانه و آسیای مرکزی

بیشتر اندیشمندان ژئوپلیتیک جهان از مکیندر و هاوس هافر و گومیلیوف گرفته تا کیسینجر و برژینسکی و دوگین به اتفاق معتقد بوده و هستند که هر قدرتی که بتواند خاورمیانه و آسیای مرکزی را در اختیار بگیرد، سراسر اوراسیا (اروپا و آسیا) را در اختیار گرفته است، و هر قدرتی که بتواند اوراسیا را در اختیار بگیرد، جهان را در اختیار گرفته است. تلاشهای امپراتوریهای اروپایی اعم از فرانسه و بریتانیا و آلمان در قرون 19 و 20 و بازی بزرگ اول (تقابل انگلیس و روسیه بر سر خاورمیانه و هند) و بازی بزرگ دوم(جنگ سرد و تقابل ایالات متحده با شوروی بر سر آسیا و اروپا در نیمه دوم قرن بیستم) و بازی بزرگ سوم(تقابل ناتو با رقبای آن در قرن 21) معطوف به همین نظریه اوراسیا است.

اریک والبرگ در کتاب امپریالیزم پسامدرن:ژئوپلیتیک و بازیهای بزرگ می نویسد:

تفاوت حضور استعماری انگلیس در هند و ایران

وقتی وضعیت ایران را با شبه قارّه مقایسه می‌کنم، می‌بینم بااینکه آنجا استعمار مستقیمِ انگلیسی‌ها وجود داشت، اما به لحاظ فشار انسانی بر یک کشور از ناحیه‌ی قدرتهای اهریمنی دنیا، وضع ما از آن‌ها بدتر بود. آن‌ها از طرف نیروهای خودی و میهنیِ خودشان دچار خیانت و نفاق و فساد و وابستگی‌ نبودند. یک‌مشت انگلیسی به آن کشور وارد شده بودند. خودی‌های آن‌ها عبارت بودند: از گاندی و نهرو و مولانا محمد علی و مولانا شوکت‌علی و جناح و غیره. آن‌ها با انگلیسی‌ها جنگیدند و بسیار هم زجر کشیدند؛ اما وضع ما این‌گونه نبود. انگلیسی‌ها رضا خان را به عنوان یک عامل دست‌نشانده بر سرِ کار آوردند تا کار مورد نظر آن‌ها را انجام دهد. این حرفها

وضعیت این روزهای سیاسیون

آشوبها و اعتراضات خیابانی دی ماه 1396 به راستی فتنه بود و بلا. فتنه و بلا هردو یعنی آزمایش و محک زدن. در اعتراضات خیابانی، تکلیف ضد انقلاب مشخص بود: شرکت در تظاهرات و دامن زدن به آن، کشته سازی، شایعه پراکنی، خرابکاری، آتش زدن اتوبوس و... با هدف آشوب و ضربه زدن به نظام و زمینه سازی شورش گسترده و ناامنی و دخالت بیگانه. اصولگراها و ولائی ها هم که این نتایج شوم را پیش بینی میکردند، علی رغم دست به گریبان بودن با مشکلات معیشتی و اقتصادی که معمولا متدینین بیشتر گرفتار آن هستند، دندان بر جگر خود فشردند و خار در چشم و استخوان در گلو سکوت کردند و برای حفظ انقلاب که حاصل خونفشانی شهیدانشان بود از آشوبها دوری کردند.

اما جماعت معروف به «اصلاح طلبان» در این میانه 

شباهت اوضاع رئیس جمهور و خلیفه سوم

امروز که 7 مرداد 1397 است و بیش از یکسال از دولت دوازدهم و دومین دوره چهارساله ریاست جمهوری آقای روحانی میگذرد، اتفاق نظر عجیبی بین جناحهای مختلف در بیزاری از رئیس جمهور ایجاد شده به نحوی که شاید بتوان گفت که وی تبدیل به منفورترین و بی اعتبارترین رئیس دولت بعد از انقلاب شده است. برخلاف رئیس جمهور دولت نهم و دهم، این یکی حتی بین محرومین و گرسنگان هم طرفدار ندارد. اصولگرایان که از اول قبولش نداشتند، «اصلاح طلبان» از چندماه پیش به نحو روزافزون شروع به اعلام برائت از او کرده اند، و طبقه متوسط رأی دهنده به او در صف مقدم ناراضیان و معترضان قرار گرفته اند. خدا به رقیب اصولگرایش (رئیسی) نظر لطف داشت که نگذاشت رأی بیاورد و رئیس دولت دوازدهم شود وگرنه تمام نابسامانیهای قابل پیش بینی این روزها را که ناشی از اعتماد بیجای دولت یازدهم به غرب و آمریکا و گره زدن اقتصاد کشور به برقراری رابطه با غربیان بود را به پای اصولگرایان و رئیس جمهور منتخبشان مینوشتند.

اوضاع این روزها شبیه دوره حکومت عثمان خلیفه سوم شده که همه امت اسلام از او ناراضی بودند و بعد هم که ترورش کردند رهبر راستین را مقصر جلوه دادند و به خونخواهی عثمان شمشیر بر علی(ع) کشیدند. پناه بر خدا از شر فتنه و فتنه گران!

اقتصاد وسیله است نه هدف

در تحکیم بنیادهای اقتصادی، اصل، رفع نیازهای انسان در جریان رشد و تکامل اوست نه همچون دیگر نظام‌های اقتصادی تمرکز و تکاثر ثروت و سودجویی، زیرا که در مکاتب مادی، اقتصاد خود هدف است و بدین جهت در مراحل رشد، اقتصاد عامل تخریب و فساد و تباهی می‌شود؛ ولی در اسلام اقتصاد وسیله است و از وسیله انتظاری جز کارائی بهتر در راه وصول به هدف نمی‌توان داشت. با این دیدگاه برنامه اقتصادی [حکومت] اسلامی فراهم کردن زمینه مناسب برای بروز خلاقیت‌های متفاوت انسانی است و بدین جهت تأمین امکانات مساوی و متناسب و ایجاد کار برای همه افراد و رفع نیازهای ضروری جهت استمرار حرکت تکاملی او بر عهده حکومت اسلامی است. ‎‎‎‎‎‎

«مقدمه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»