منظور از «ید الله» چیست؟ مگر خداوند بدنی دارد که دست داشته باشد؟! چرا در آیات زیادی مثل «یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ»، «یَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ» و «أَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ»، از «دست داشتن خدا» سخن به میان آمده است؟! چرا خداوند در ماجرای سجده نکردن ابلیس به آدم می فرماید: (ای ابلیس! چه چیز تو را از سجده کردن در برابر آنچه من با دو دست خود آفریده ام، منع کرد)؛ «ما مَنَعَکَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَیَّ»؟! پاسخ تفصیلی
خداوند برای فهماندن قدرت و توانایی خود به ما و اینکه چیزی از انسان و سایر مخلوقات دارای حواس و تواناییهای گوناگون کم ندارد، در قرآن از عباراتی مانند یدالله(دست خدا)(فتح/۱۰)، وجه الله (چهره خدا)(بقره/۱۱۵)، اعیننا (نگاه ما)(هود/۳۷) و افعالی چون خدا میبیند، میشنود، و اسْتَوى (مستقر شد)(طه/۵) استفاده نموده است.
از آنجایی که واژههاى این آیات، حکایت از آن دارد که خداوند سبحان جسم یا جسمانى است، لذا مورد اتفاق قرار گرفته که در نسبت دادن این گونه از صفات به خداوند؛ باید به آنچه در قرآن و روایات معتبر وارد شده است؛ بسنده کرد، ولی فرقههای کلامی اسلامی، در تفسیر و تأویل این گونه صفات که در اخبار وارد شده است به اختلاف افتادهاند؛ برخی خداوند را به اجسام و انسان تشبیه کردند که همانند انسان چشم و دست دارد و عدهای این صفات را برای خداوند انکار کردند. متکلمان شیعه نیز -با توجه به روایات- نظری دارند که بیان میشود.